Ang susunod na Kabanta

Isang kabanata na naman sa buhay ni kakayDy ang lumipas, isang masayang karanasang puno ng aral, isang pangyayari sa buhay na kailanma'y imposibleng malimutan. 'di ko alam kung papaano talikuran ang katotohanang tapos na ang maliligayang araw ko sa highschool.

Hindi ko alam kung paano sa posibleng paraan matatahak ko ang susunod na kabanata ng buhay ko na hindi kasama ang mga taong bahagi na ng higschool ko, hindi ko alam kung paano ako makikisama muli sa mga taong hindi ko pa nakakasama. Panibagong pakikitungo na naman ang haharapin ko, panibagong klase ng tao ang makakaharap, makilala, makakasalimuha.

Paano kaya nila ako tatanggapin? Paano kaya nila ako pakikitunguhan? Magugustuhan kaya nila ako? Magiging totoo kaya sila sa akin? Iyan ang mga katanungan na nasa isipan ko. Natatakot ako. Takot sa mga bagay na hindi ko magagawa, takot sa mga taong hindi ako magugustuhan, takot sa mga gurong "TERRORS", takot na baka mali ang kursong kinuha ko.

Hindi ako matapang, tulad ng pagiisip ng iba. Dahil, ang totoo'y duwag ako. duwag akong ipakitang takot ako, duwag akong ipaalam na ako'y nangangamba, duwag akong sabihing malungkot ako, duwag ipakitang hindi ko kaya.

Ngunit, kung ano man ang kahihinatnan ng kolehiyo ko, di ko makakalimutan ang mga taong naging bahagi nito. Ang mga matatapang na guro, at ang mga hindi. Ang maga taong di ako nagustuhan, kabilang na ang mga kaibigan ko. Ang mga taong ito, ang nagbigay sa akin ng rason kaya't hindi ko malilimutan ang karanasang nagdaan.

Sa pagtahak ko sa bagong kabanata ng buhay ko, hindi ko kakalimutang minsa'y naging higschool ako. Isip bata, pumapasok para may baon, kinikilig kapag nakikita ang crush, nagccuting para manuod ng showtime, magbibigay ng codenames sa teacher, magiingay sa library, magpapahabol sa guard, pipilitin ang teacher iurong ang deadline, maiistress sa exams, gagala after class, tatambay sa lobby. Dahil sa huli, ito ang mga bagay na nagpalago sa akin.